قدس آنلاین- خداوند برای هر انسانی عمری را مقدر کرده است و به همین جهت در آیات و روایات دینی سفارش شده است تا در زمان زندگی دنیایی به اصلاح رفتار، گفتار و کردار خویش بپردازیم و با انجام واجبات دینی و ترک محرمات زمینه زندگی جاودانه خود را به خوبی فراهم کنیم. زندگی اخروی ما ثمره زندگی دنیایی ماست و مصداق بارز «الدنیا مزرعه الاخره». بنابراین «مرگ» یک اتفاق نیست، یک واقعیت مقدر الهی برای همه ماست و کسی در این واقعیت مستثنا نخواهد بود.

نکته دیگری که در این رابطه باید به آن توجه کرد، این است که این جهان مقدمه است و اصل زندگی به دنیای پس از مرگ بازمی گردد. دنیای پس از مرگ نیز به دو بخش تقسیم می‌شود؛ برزخ و قیامت. برزخ فاصله‌ای است بین دنیا و قیامت. برزخ هم مانند قیامت، بهشت و جهنم دارد و پس از قیامت، بهشت و جهنم موعود فرا می‌رسد. در دنیا با بدن مادی زندگی می‌کنیم و پس از مرگ و در عالم برزخ با قالب مثالی و در قیامت با بدن عنصری به ادامه حیات می‌پردازیم. به همین دلیل در مبانی دینی و آموزه‌های شرعی ما مرگ و زندگی در طول یکدیگر هستند و مرگ انتهای زندگی ما نیست، بلکه آغاز یک دوره جدید و نهایی از زندگی است، بنابراین مرگ پایان یک انسان نیست. خداوند در قرآن در آیات متعددی درباره مرگ و معاد ما را خطاب قرار داده است. در آیه آخر سوره یس می‌فرماید: «فَسُبْحانَ الَّذی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْ‌ءٍ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ». این آیه پایان کار همه ابنای بشر را بازگشت به سوی پروردگار می‌داند.